Er zijn voor

Het bespreken van verlies en rouw bij jeugdigen is niet altijd even gemakkelijk misschien, maar wel nodig. Wanneer jeugdigen te maken krijgen met een overlijden, maken zij de meest ingrijpende vorm van verlies door. De impact die deze vorm van verlies teweeg brengt is enorm: een geur, een muziekstuk, een winkel, een bepaalde dag, dit zijn allemaal triggers die herinneringen kunnen oproepen, zelfs jaren later nog. Deze triggers kunnen ertoe leiden dat er spontane huilbuien ontstaan of woede-uitbarstingen.

Wanneer jeugdigen te maken krijgen met deze vorm van verlies raken zowel de emotionele ontwikkeling als de cognitieve ontwikkeling verstoord, zij kunnen op allerlei manieren laten merken dat zij verdriet hebben en rouwen. Als ouder, opvoeder of professional zijnde is het op deze momenten belangrijk om er te zijn en te bespreken wat er is gebeurd. Het begint met het herkennen van de gevoelens en emoties die zichtbaar zijn ten gevolge van verlies en rouw en vervolgens het erkennen hiervan.

Nu geldt dit overigens niet alleen voor verlies door een overlijden van een dierbare. Ook bij andere verliezen raken zowel de emotionele als de cognitieve ontwikkeling van de jeugdige verstoord. Bij iedere vorm van verlies die zij meemaken is het dan ook belangrijk om er te zijn voor hen.

Bespreken van verlies en rouw bij jeugdigen

Maar hoe bespreek je nu een verlieservaring met jeugdigen? Wat als je als opvoeder of professional te maken krijgt met een baby of dreumes, een peuter of kleuter, een schoolkind of een puber? Ieder van deze fasen gaat emotioneel en cognitief anders om met verlies en rouw. Iedere jeugdige zelf gaat ook weer anders om met verlies en rouw. Dat maakt het soms erg lastig om jeugdige de juiste ondersteuning te bieden. 

Hoe weet je als opvoeder of professional dat de jeugdige te maken heeft met rouw ten gevolge van een doorgemaakt verlies? Hoe weet je wat de jeudige nodig heeft? Je kan het natuurlijk vragen aan de jeugdige als zij in staat zijn om je een antwoord te geven, al is de verwachting dat er lang niet altijd een antwoord zal komen. 

Hiervoor schreef ik dan ook een blogreeks. In deze reeks neem ik je mee in het proces van verlies en rouw bij de jeugdige. Ik deel hierin een deel van mijn kennis en kunde die ik bezit over het proces van verlies en rouw, en geef waar nodig mijn tips over wat ik zou doen of gedaan heb. Ik beschrijf dit per leeftijdscategorie zodat je uiteindelijk een overzichtelijk overzicht kunt nalezen als naslagwerk.

Schroom overigens niet om je vragen te stellen als je deze hebt. Ik beantwoord deze dan graag in een vervolgblog.